< <$BlogRSDUrl$>

quinta-feira, abril 29, 2004

e de surpresa apareceste, sorriste, acalmaste o meu sono, acordaste comigo, rimo-nos, tomámos o "pino almoço", conspirámos, programámos, projectámos e quando me deixaste na rodrigo da fonseca às 09h15 senti o quão importante és na minha vida e o saber-te permanente fez-me sorrir sabendo que fico com a força de três felinos compactada nos meus pequenos 1 metro e 62 centímetros!
como é bom ter-te como mano...

pi

This page is powered by Blogger. Isn't yours?